دعای روز اول

خدایا روزه مرا در این روز مانند روزه داران حقیقی که مقبول توست قرار ده ، واقامه نمازم را مانند نمازگزاران واقعی مقرر فرما ، ومرا از خواب غافلان « از یاد تو » هوشیار وبیدار ساز وهم در این روز جرم و گناهم را ببخش ای خدای عالمیان واز زشتیهایم عفو فرما ای عفو کننده از گنهکاران .

 

ادامه مطلب...

به چه می خندی تو؟
به مفهوم غم انگیز جدایی؟
به چه چیز ؟
به شکست دل من یا به پیروزی خویش ؟
به چه می خندی تو؟
به نگاهم که چه مستانه تو را باور کرد؟
یا به افسونگری چشمانت که مرا سوخت و خاکستر کرد؟
به چه می خندی تو؟
به دل ساده من می خندی که دگر تا به ابد نیز به فکر خود نیست؟
خنده دار است بخند.

و کسی می گوید سر خود بالا کن ،

به بلندا بنگر.

به بلندای عظیم به افق های پر از نور امید

و خودت خواهی دید

و خودت خواهی یافت

خانه ی دوست کجاست...

خانه دوست در آن عرش خداست ،

خانه ی دوست

در آن قلب پر از نور خداست

و فقط دوست ،

خداست...

گاهی مسیر جاده به بن بست می رود

گاهی تمام حادثه از دست می رود

گاهی همان کسی که دم از عقل می زند

در راه هوشیاری خود مست می رود

گاهی غریبه ای که به سختی به دل نشست

وقتی که قلب خون شده بشکست، می رود

اول اگرچه با سخن از عشق آمده است

آخر، خلاف آنچه که گفته است می رود

وای از غرور تازه به دوران رسیده ای

وقتی میان طایفه ای پست میرود

هرچند مضحک است و پر از خنده های تلخ

بر ما هرآنچه لایقمان هست می رود..

 

بنا بر روایات بسیاری - که شیعه و سنی نقل نموده‏اند – پیامبر
صلی‌الله‌علیه‌وآله بر خاک سجده می‏کردند و در تابستان که بر اثر هوای
عربستان خاک و ماسه‏های کف مسجد النبی بسیار گرم و سوزان می‏شد، بر حصیر
سجده می‏کردند.
عبادت توقیفی است یعنی با سلیقه افراد مختلف کم
و زیاد نمی شود و در اجزا و شرایط آن باید براساس قول و فعل شارع یعنی
خداوند متعال عمل کرد؛ چنان که خود پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله نیز
فرموده‏اند:

بنابراین از نظر فقهی بر غیر آنچه که پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله بر آن سجده کرده‏اند، سجده جایز نیست.

ادامه مطلب...

می خواستم که عقده ی دل وا کنم ، نشد

نفرین بر این سکوت غم افزا کنم ، نشد

می خواستم که در غم عشق تو سالها

فکری به حال این دل تنها کنم ، نشد

می خواستم شبی به خیال تو تا سحر

دل را اسیر وعده ی فردا کنم ، نشد

می خواستم هنر کنم و پیش طاعنان

عشق و فراق را همه حاشا کنم ، نشد

می خواستم به خاطر تار شکسته ام

تاری ز گیسوان تو پیدا کنم، نشد

می خواستم که کاسه ای از شربت جنون

خیراتی قبیله ی لیلی کنم ، نشد

می خواستم به گوشه ی زندان انتظار

پلک حریص پنجره را وا کنم ، نشد

می خواستم به یاد غرور شکسته ام

آیینه را فدای تماشا کنم ، نشد

می خواستم که نگذرم از آبروی ایل

ترک دل فراری و رسوا کنم ، نشد

می خواستم به شیب جنون زودتر رسم

یعنی که پشت فاصله را تا کنم ، نشد

می خواستم ز روزن غربال اعتماد

با آبروی ریخته سودا کنم ، نشد

می خواستم که غنچه ی شبنم ندیده را

قصه هایی هست از تشرّفات افرادی که فکرشان کوتاه بوده و
از امام پول، زن، سلامتی و امثال آن را می خواسته اند. اینها همه خوب است.
ولی چرا انسان از حضرت آن چیزی را که خود آن حضرت از خدا می خواهد طلب
نکند؟ به همین دعای حضرت در ماه رجب توجّه کنید، حقیقتاً برای ما آموزنده
است، ما هم همین ها را از خدا بخواهیم:

 

«و احتم لی فی قضائک خیر ما حتمت؛ از قضاهای خودت، بهترینش را برای من تقدیر فرما».

«و اختم لی بالسعادة فیمن ختمت؛ مرا از کسانی قرار بده که امرشان را در این ماه به سعادت ختم می فرمایی».

«و احینی ما أحییتنی موفوراً و أمتنی مسروراً و مغفوراً؛ زنده ام بدار در حالی که از الطاف و رحمت هایت، حظّی وافر داشته ام و بمیرانم در حالی که مسرور و آمرزیده باشم»

«واجعل لی إلی رضوانک وجنانک مصیراً؛ برایم راهی به بهشت و رضوان خودت مقرّر فرما».

ادامه مطلب...